Lyrics and Melody by Rishadan Port
Port Faiyen, who had had to flee to Laos as a political refugee sometime after the 2014 coup, secretly returned to Thailand in December 2018 for urgent medical treatment. The Park/Garden in the song is Suan Luang Rama IX, or King Rama 9 Park. Rama 9 is the late King Bhumipol, who died in 2016. So Port returned to Thailand a few years after the death of King Bhumipol, and noticed some changing attitudes. The title of the song, อุดมสุข “Udomsuk” means Bountiful Happiness. Port’s family home is on Udomsuk Road. Actually, more than 10 years ago Udomsuk and Chaloemprakiat Rama 9 Road were the same road, but it has since been separated into two roads, so that Port still lives on Chaloemprakiat Rama 9 Road but he can still call it Udomsuk (Bountiful Happiness). The last verse uses a pronoun that can mean “I/me” or “us/we”. It is supposed to mean both. Port is saying “I” came back to “my” home, but also “we” came back to “our” homes.
Port Faiyen (Parinya Cheewinkulpathom ) is a victim of Thailand’s crazy lese majesty law, which has been roundly condemned by the UN and human rights organizations. He has been sentenced to 6 years in prison over three short Facebook posts, one of which comments on a failed coup in Turkey! He is out on bail awaiting an appeal.
นาน..เหมือนจะไม่นาน
Long ago. . . like not that long
ริมทาง..ยังเหมือน..วันวาน
(Along the road, it’s still the same as yesterday)
บ้าน..ที่ฉัน..โตมา
My home[town] where I grew up,
จากมาเนิ่นนาน..ไม่รู้เป็นอย่างไร
From how it had been for so long . . . I don’t know how
ยังจำ..ร้านเดิม..ที่เคย
I still remember . . . the former restaurants . . . I used to go
นั่งกิน..คิดถึง..จังเลย
To sit and eat . . . I really miss them
ภาพ..เก่าย้อน..คืนมา
The scenes of earlier times come back
สิ่งที่คุ้นตา..กลับคืนหวนมา
The familiar sights . . . return [to me]
ดอก..ไม้บาน..ข้างใน
Flowers bloom within
สวยงาม..ในสวน..ของใคร
Beautiful [flowers] … in the garden . . . of someone
ยิ่ง..ใหญ่สัก..เพียงใด
However great
ดับและสูญไป..เสื่อมสลายไป
They die and disappear . . . decline and dissipate
คง..เหลือเพียง..แค่เรา
Maybe … all that’s left … is just us
เหมือนคราว..เมื่อครั้ง..ยังเยาว์
Like the time … the time when … we were young
ที่..ที่ฉัน..เคยเนา
The place we used to live
กลับมาที่เดิม..กลับมาบ้านเรา
we came back as before… back to our home
กลับมาที่เดิม..กลับมาบ้านเรา
We came back as before. . . back to our home
กลับมาที่เดิม..กลับมาบ้านเรากลับมาที่เดิม..กลับมาบ้านเรา
Coming back as before. . . coming back to our home, back as before… back to our homes.