By วัฒน์ วรรยางกูร Wat Wanlayangkoon
Note: The author recently wrote a long explanation of this song attached below: “‘Laan Pho’ is an area at Thammasat University, Bangkok, the capital of Thailand It is a place where students protested against dictatorship in 1976. . . .”
**ดินสอโดมธรรมศาสตร์ เด่นสู้ศึก
The pencil of the Dome of Thammasat rose to fight
ได้จารึก หนี้เลือด อันเดือดดับ
Having recorded the debt of extinguished angry blood
6 ตุลา เพื่อนเรา ล่วงลับ
October 6th, our friends passed away
มันแค้นคับ เดือดระอุ อกคุไฟ
Resentment boils, smoldering in our chests
เรามีเพียงมือเปล่ามันล้อมปราบ
We had only empty hands; they encircled and attacked
ระเบิดบาป กระสุนบ้า มาสาดใส่
Sinful bombs, mad bullets came spraying in
เสียงเหมือนแตรงานศพ ซบสิ้นใจ
It sounded like a funeral horn, as they slumped and died
สนามหญ้าคลุ้งกลิ่นไอ คาวเลือดคน
The lawn filled with the pervasive odor of human blood
มันตามจับ ตามฆ่า ล่าถึง บ้าน
They tracked, arrested, and killed us, hunted us all the way to our homes
อ้างหลักฐาน จับเข้าคุก ทุกแห่งหน
Accusing and arresting us everywhere
เราอดทน ถึงที่สุด ก็สุดทน
We endured, until finally patience ran out
จึงเปลี่ยนหนทางสู้ขึ้นภูพาน
Thus, the path of our fight turned to head up Mount Pu Paan
**อ้อมอกภูพานคือชีวิตใหม่
The embrace of Phu Pann was a new life,
คือมหาวิทยาลัยคนกล้าหาญ
a University of Brave Ones,
จะโค่นล้มไล่เฉดเผด็จการ
who would topple and drive out dictators
อันธพาลศักดินาอย่าหวังครอง
Evil feudalists, don’t hope to rule us!
สู้กับปืนต้องมีปืนยืนกระหน่ำ
Fighting with guns, one must have guns to stand and hammer away
พรรคชี้นำตะวันแดงสาดแสงส่อง
The party led, with the red sun lighting the way
จรยุทธ์นำประชาสู่ฟ้าทอง
Roaming battles led the people towards the golden sky
กรรมาชีพลั่นกลองอย่างเกรียงไกร
The Proletariat rumbled drums mightily
**ในวันนี้ลานโพธิ์ธรรมศาสตร์
Today Laan Pho plaza at Thammasat
อาจเงียบหงอย
May be silent and inactive
ก็เพียงช่วงรอคอยสู่วันใหม่
It’s only a waiting for a new day
วันกองทัพ ประชาชนประกาศชัย
The day the People’s Army declares victory
จะกลับไป
We will return
กรีดเลือดพาลล้างลานโพธิ์
slashing so that the blood of the hoodlums washes Laan Pho clean
* “. . . It was the end of the Cold War era. The Thai king was worried about the domino theory. The Communists were victorious in Indochina; and, Thai students favored socialism. Thus, the Thai king planned to create a situation to suppress and kill the students on October 6, 1976.
Dozens of students were killed. The authorities used weapons of war. Many students were beaten. Some were hung from tamarind trees and beaten. Some were burnt alive in tire fires. The attacker used wooden sticks to stab into the genitals of female students. More than three thousand surviving students were imprisoned.
This event made thousands of students and other people flee to seek shelter in mountainous areas throughout Thailand.
‘Phu Phaan’ is a mountain range at the intersection of many provinces of Thailand. I first took refuge in the Phuu Phaan forest on October 7, 1976. I was 21 years old when I wrote this song. It has been sung for over forty years.
In Thailand, we cannot say the truth––that the Thai monarchy and their regime are the ones who formulated plans to kill the students in the October 6 event, as well as in many subsequent massacres over the last four decades.
Thailand has a lèse majesté law, Article 112 of the Criminal Code, that makes it so citizens are unable to speak the truth about the royal family.
This is one of the reasons I had to take refuge in France in order to have the freedom to speak the truth.”
Wat Wanlayangkoon
18 September 2019
Exile home, Audincourt